Wat als virtual reality het overneemt van de echte wereld? En wat als relaties die je in de virtuele wereld hebt een dreigend vervolg krijgen in de echte wereld? In de film ‘Ready Player One’ (3D), die momenteel in de bioscopen draait, neemt Spielberg je mee naar het jaar 2045. De wereld ziet er grauw uit, maar gelukkig is er de virtuele wereld Oasis.
Natuurlijk maakt Spielberg er een visueel spektakel van, maar ook het uitgangspunt van science fictionauteur Ernest Cline is al verrassend genoeg. In 2045 is virtual reality overal, heeft iedereen een VR-bril en maken we er met zijn allen massaal gebruik van. Als het leven in een arme stad in een negatieve spiraal komt, is virtual reality de uitweg om aan de realiteit te ontsnappen. Hoe griezelig dat ook mag klinken, het levert mooie en spectaculaire beelden op.
VR-BRILLEN EN CIRKELENDE DRONES
Het openingsshot laat een chaos van op elkaar gebouwde stacaravans zien waar mensen wonen met een VR-bril op en met cirkelende drones om zich heen. Met z’n tientallen staan ze soms met hun bril op straat, driftig te gebaren. Dan draait de camera van de echte naar de virtuele wereld. Kleuren, casinokastelen in magische landschappen, voorbij schietende auto’s, een voorbij rennende dino. Net als de meesten ontsnapt tiener Wade Watts de trieste werkelijkheid door zijn bril op te zetten en zichzelf mee te laten voeren in de virtuele game.
Startpunt voor het verhaal is de dood van de bedenker van de VR game. Door het succes van zijn game heeft hij een enorme macht opgebouwd. Hij laat drie opdrachten na, drie sleutels om te vinden. En wie daarin slaagt, zal zijn positie en macht overnemen. Wade voert de strijd als OASIS-avatar Parzival samen met zijn virtuele vriendinnetje Art3mis. Maar er is ook de topman van een groot bedrijf, die zijn zinnen op het spel heeft gezet. De camera schakelt van de echte wereld, waar iemand in een donkere ruimte beweegt met een VR-bril op naar de virtuele game waar de avatars elkaar tegenkomen. De spanning stijgt als ze elkaar in de echte wereld lijken te traceren.
HORRORHOTEL
Auteur en screenwriter Cline verbindt de opdrachten met de jaren tachtig. In die tijd was Spielberg al bezig met games, hij heeft er wat mee. Popsongs uit de eighties komen langs, maar ook locaties uit films uit die tijd, zoals het horrorhotel uit The Shining waar de hoofdpersonen binnenlopen. Gaandeweg ontspint zich een liefdesverhaal.
Je gaat de film niet zien voor de diepgang in karakters, want die is er niet. Je belandt in een virtuele achtbaan die voortdendert met hier en daar een moment van rust, maar vooral veel visueel vuurwerk. Echte gameliefhebbers schijnen ‘Ready Player One’ passief te vinden, er is geen interactie, maar wel mooi om in 3D te zien. En de film sluit aan bij een actualiteit: we kennen inmiddels de macht van bedrijven achter sociale netwerken, je weet het nooit of het met bedrijven achter virtuele games dezelfde kant kan opgaan.
Bron: Frank.news